Nadat ik met vrienden uit was geweest in de stad, waren wij onderweg naar huis. We fietsen altijd een standaard route zodat mijn buurjongen en ik iedereen naar huis brengen, en wij als laatste samen in de straat aankomen. Op die manier hoeft niemand alleen door het donker.  Mijn buurjongen en ik stonden voor de deur, wensten elkaar een goede nacht, en hij ging naar binnen.

Op dat moment besefte ik me dat ik mijn tas met mijn huissleutel was vergeten bij de kroeg waar wij altijd komen. Ik stuurde Fernando, de eigenaar een berichtje dat mijn tas daar nog lag. Hij had hem gezien en legde hem achter voor mij neer. Ik stapte op de fiets, terug naar de kroeg om daar mijn tas op te halen, een biertje te drinken en weer naar huis te gaan.

Thuis aangekomen merkte ik dat mijn sleutel helemaal niet in mijn tas zat, maar dat deze nog binnen lag. Er was dus geen mogelijke manier om mijn huis binnen te komen, tot de volgende ochtend want dan pas kon ik mijn broer bellen, of hij met de reserve sleutel mijn deur wou openmaken.

Opnieuw fietste ik terug naar de stad om te kijken of daar nog wat te beleven was. Dat is een goede keuze geweest. Terug bij de kroeg raakte ik aan de praat met iemand die een slotenmaker in Amsterdam was. Hoe veel geluk kan een mens hebben?  Ik dronk  wat biertjes met hem en hij bood aan om me naar huis te brengen en de deur voor mij te openen, en dat geheel kosteloos!

Ik ben de man nog steeds heel erg dankbaar aangezien mijn broer de volgende dag met hangende pootjes naar me toe kwam om te vertellen dat hij de reservesleutel was verloren!